Sumnja se da je Orić sa četvoricom osumnjičenih, 12. jula 1992, počinio ratni zločin protiv civilnog stanovništva u Zalazju.
Uz Orića, potjernice su u februaru 2014. raspisane i za Hakijom Meholjićem, ratnim načelnikom Policijske stanice u Srebrenici, i još trojicom: Smajo Mandžić, Amir Mehmedović i Nurija Husić.
Osumnjičeni se terete da su ubili devet osoba, a Srbija je još 4. avgusta 2011, na osnovu krivične prijave MUP Srbije, podnijelo Višem sudu u Beogradu zahtjev za sprovođenje istrage protiv Orića i ostalih, piše Radiosarajevo.ba
A da se prisjetimo ratne uloge komandanta Orića: za komandanta Teritorijalne odbrane (TP) u Potočarima postavljen je odmah, nakon njenog formiranja, 17. aprila 1992. Komandna zona potočarskog TO-a obuhvatala je Potočare, Likare, Čauš, Ažlicu i – Zalazje. Orićeve komandne dužnosti proširene su u novembru iste godine kada je imenovan za komandanta podregije Srebrenica (Srebrenica, Bratunac, Vlasenica i Zvornik). Srebrenicu je napustio u maju 1995, a Armiju BiH u avgustu iste godine.
Orić je prvi put zbog ratnih zločina uhapšen 2003. Uhapšen je u Tuzli izručen u Haag gdje se izjasnio nevinim. Suđenje je počelo u oktobru 2004, i trajalo je godinu i po. Sud ga u junu 2006. oslobađa većine navoda iz optužnice, osim, kako je istaknuto, optužbe za „nepoduzimanja preventivnih mjera za okrutno postupanje i ubistva prema nekoliko srpskih zarobljenika u Policijskoj stanici u Srebrenici u periodu između 27. decembra 1992. i 20. marta 1993.“.
Orić je oslobođen optužbi kako po individualnoj, tako i po komandnoj odgovornosti. Za razaranja u selima Kravica, Šiljkovići, Bjelovac, Fakovići i Sikirić, navodi se u presudi, optužba nije pružila uverljive dokaze da su za njih odgovorne bosanske snage, budući da su u tim selima vođene borbe u kojima su srpske snage koristile artiljeriju, a u slučaju Bjelovca čak i avijaciju.
Dobio je dvije godine zatvora po ovom osnovu, ali je 2008. pravomoćnom odlukom Haaškog tribunala oslobođen svih optužbi.
A ovo nije prvi put da se u javnosti spominju navodni zločini u Zalazju i s njima u vezu dovodi Orić.
Prvenstveno, o njima je pisao Ibran Mustafić u svojoj kontroverznoj knjizi ratnih memoara Planirani haos koja je, kako su to zabilježili Dani još prije pet godina, postala „'materijal’ za relativiziranje srebreničkog genocida u svim srpskim nacionalističkim glasilima i na web-stranicama“.
Potom su mediji prošle godine objavili borbeni izvještaj Prve pješadijske lake brigade Bratunac u kojem komandant Slavko Ognjenović izvještava Komandu Drinskog korpusa, između ostalog, i o događajima u selu Zalazje u juli 1992:
„U rejonu sela Zalazje u ruševinama kuća pronađeno je više leševa (kostiju) izginulih Srba u borbi na Zalazju 1992. Pomjeranjem linije 3.PB omogućeno je pronalaženje leševa. Neophodno bi bilo obezbijediti patologe sa VMA i TV ekipe da se izvrši identifikacija poginulih, medijska propaganda genocida nad Srbima i dostojna sahrana žrtava genocida nad Srbima.“
Ova dokumentacija dio je dokaza (navodi se da su žrtve bili vojnici, a ne civili) protiv optužbi koje se stavljaju na teret Oriću i drugima.
Uz navedeno, Orićevi advokati zbunjeni su hapšenjem jer je ova potjernica (bila) povučena: na srbijansku potjernicu upućen je protest iz BiH, a kada jedna država to učini, potjernica se povlači i prema njoj se uhapšeni ne može izručiti državi koja ga potražuje.
“Interpol je sigurno ukinuo potjernicu. Mislim da je administrativna greška”, istaknula je Lejla Čović iz tima odbrane.
Imajući u vidu sve navedeno, ostaje potpuno nejasno zašto je Orić uhapšen u Švicarskoj, zemlji u koju je išao da obilježi 20. godišnjicu od počinjenog genocida u Srebrenici, i zašto je i dalje u pritvoru.
Vijest Zašto je uhapšen Naser Orić? objavljena na Haber.ba.